Samen met Kevin (USA), die ook in ons hotel bij Crac des Chevaliers verbleef, zijn we perservicetaxinaar Baalbek, in Libanon, gereden. Ook hieroverblijfselen uit de Romeinse tijd. De site isniet eens zo groot, maar de 'kleine tempel' blijkt echter al gigantisch te zijn. Van de 'grote' staan alleen de pilaren en het fundament nog, de tempel van Bacchus (de kleine tempel)is nog bijna in tact.

Baalbek blijkt wel midden in 'Hezbollah-country' (Beeka vallei)te liggen. Overal wapperenvlaggen en Hezbollah lijkt bijna wel hip te zijn wantt-shirts met het logo worden verkocht zoalsin Parijs t-shirts met de Eiffeltoren.

Na Baalbek zijn we doorgereden naarBeirut. We hadden (zoals tot nu toe steeds) niets gereserveerd in de veronderstelling dat toch niemand naar Beirut gaat. Vergissing. De vier hotels die we konden vinden zatenallemaal vol. Net toen we het benauwd begonnen te krijgen toch een kamer gevondenin een redelijk (lees: de onderkant vanhet begrip redelijk)hotel.

Beirut is tegenstrijdig. Er zijn nog duidelijk sporen van het onrustige verleden, zoals de kapot geschoten Holiday-Inn en verlaten flats (vol met kogelgaten en af en toe gordijnen die door de kozijnen naar buiten hangen). Aan de andere kant is de boulevard langs de zee heel relaxed en gezellig. Het duurt daarom even om te wennen maar Beirut blijkt best wel een leuke, levendige en extravertestad te zijn. Zaterdagzijn we uitgegaan in Achrafiye,het christelijke deel. We vallen met onze neuzen in de boter want op het centrale plein is een break-dance wedstrijd aan de gang. Spectaculair, met tussendoor nog optredens van plaatselijkerap-artiesten. Daarna enorm lekkere cocktails gedronken (Gin basil slam, hemels!) in een aantal bars en in een club. We waren wat verbaasd dat we euro 7,50 konden aftikken per biertje in de club, maargoed we hadden wel de beste zitplaatsen.

Het navigeren door Beirut bleekwel lastig: de straatnamen in de Lonely Planet bleken niet meer te kloppen (of de inwoners hebben zelf andere namen verzonnen, niet helemaal duidelijk).

Vandaag hebben de servicetaxi genomen naar Amman. We vondenhet enormgrappig dat je vanuit Beirut een taxi kan nemen die door Syrie naar Jordanie gaat. Door al die landsgrenzen duurde het wel lang (en moesten we voor 1,5 uur aanwezigheid in Syrie een transit visum kopen). Tijdens de taxiritenorm gezelliggekletst met deJordaanse medepassagier en chauffeur.

Gaar maar veilig aangekomen in Amman, alwaar we vannacht maar eens vroeg het bed in duiken...